វ៉ាស៊ីនតោន៖ ជ័យលាភីបីនាក់នៃអង្គការ Vital Voicesសម្រាប់ឆ្នាំ២០១៣បានចែករំលែកបទពិសោធន៍របស់ពួកគេក្នុងការធ្វើឱ្យសហគមន៍របស់គេមានការកែប្រែ។ ជ័យលាភីទាំងបីដែលសុទ្ធតែជាស្រ្តីបានធ្វើឱ្យអ្នកចូលរួមជាង១០០នាក់ដែលមកស្តាប់និងពិភាក្សាកាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍នៅឯវិទ្យាស្ថានអាមេរិកាំងដើម្បីសន្តិភាពក្នុងរដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោនមានការចាប់អារម្មណ៍នឹងសាច់រឿងរបស់ពួកគេ។
ជ័យលាភីទាំងបីមកពីជ្រុងផ្សេងគ្នានៃពិភពលោក គឺប្រទេសកម្ពុជាដ៏ក្រីក្រនិងប្រឡាក់ប្រឡូសដោយអំពើពុករលួយនិងការរឹបអូសដីធ្លីពីប្រជាជន ដែនដីប៉ាឡេស្ទីនដែលមានពលរដ្ឋជាច្រើនជាជនភៀសខ្លួនលើទឹកដីរបស់ខ្លួននិងប្រទេសប្រេហ្ស៊ីលដែលអំពើហិង្សាលើស្ត្រីត្រូវបានគេមើលរំលងជាយូរមកហើយ។
ប៉ុន្តែបេសកកម្មដែលពួកគេគេបានបំពេញគឺមានទិសដៅតែមួយដូចគ្នា នោះគឺការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងដល់សហគមន៍របស់គេនិងការពារយុត្តិធម៌សង្គម។
នៅលើវេទិការពិភាក្សាក្រោមប្រធានបទ«ការបំបែកឧបសគ្គ»ដែលរៀបចំដោយវិទ្យាស្ថានអាមេរិកាំងដើម្បីសន្តិភាព សហការដៃគូជាមួយនឹងអង្គការ Vital Voices និងមូលនិធិ Bernstein ជនឆ្នើមទាំងបីដែលមានសាវតាខុសគ្នានេះបានចែករំលែកនូវអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើដើម្បីឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរដល់សហគមន៍របស់គេ។
ក្នុងចំណោមពួកគេនេះមានមេដឹកនាំមិនបានព្រាងទុកគឺអ្នកស្រីទេព វន្នី មកពីប្រទេសកម្ពុជាដែលបានប្រែខ្លួនពីស្រ្តីមេផ្ទះដែលប្រតិបត្តិតាមច្បាប់ស្រីដ៏តឹងរឹងមកជាមេដឹកនាំសហគមន៍តវ៉ាប្រឆាំងនឹងការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំនៅតំបន់បឹងកក់និងសហគមន៍បូរីកីឡានៅទីក្រុងភ្នំពេញ។
លោកស្រីទេព វន្នីបានបញ្ជាក់ថាការទាមទាប្រឆាំងនឹងការបណ្តេញចេញធ្វើឱ្យស្រ្តីប្រឈមមុខនឹងការប្រថុយប្រថានជាច្រើន៖
«នៅពេលដែលពួកខ្ញុំសម្រេចឈានជើងចូលក្នុងសង្គមទាមទារប្រឆាំងនឹងការអភិវឌ្ឍរបស់រដ្ឋាភិបាលដែលមិនតម្លាភាពខ្ញុំដឹងថាពួកខ្ញុំនឹងមានបញ្ហាដូចជាការចាប់ខ្លួនការប្រើអំពើហិង្សាឬក៏បាត់បង់ជីវិតហើយនៅពេលដែលពួកខ្ញុំសម្រេចឈានជើងចេញពីផ្ទះគឺពួកខ្ញុំមិនដែលមានសង្ឃឹមថានឹងបានចូលផ្ទះវិញទេប៉ុន្តែយើងត្រូវតែធ្វើរឿងនេះហើយយើងចាប់ផ្តើមឱ្យស្ត្រីមេផ្ទះក្រោកឈរទាំងអស់គ្នាដើម្បីបង្ហាញជាសាធារណៈថាស្រ្តីគ្មានអំពើហិង្សាតស៊ូដោយសន្តិភាពប្រើប្រាស់និងអំណាចរបស់ស្រ្តីនិងប្រើប្រាស់ច្បាប់»។
ដូចការរំពឹងទុកលោកស្រីទេព វន្នីនិងអ្នកតវ៉ាដទៃទៀតត្រូវរដ្ឋាភិបាលចាប់ហើយតុលាការកាត់ទោសដាក់ពន្ធនាគាររយៈពេលពីរឆ្នាំកន្លះមុននឹងត្រូវបន្ធូរបន្ថយនាពេលក្រោយមក។
ជារឿយៗក្រុមអ្នកតវ៉ាតែងតែជួបប្រទះនឹងការបង្រ្កាបយ៉ាងសាហាវពីអាជ្ញាធរប៉ូលិសដែលរារាំងពួកគេមិនឱ្យចេញដើរតវ៉ាក្រៅពីសហគមន៍របស់គេប៉ុន្តែក្រោមការដឹកនាំរបស់លោកស្រីទេព វន្នីពួកគេនៅតែបន្តការតវ៉ាទាមទារ។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់សកម្មជនរូបនេះដល់អង្គវេទិការ។
អង្គុយលើវេទិការក្បែរនឹងលោកស្រីទេព វន្នីដែរនោះគឺលោកស្រីសាន់ដ្រា ហ្កោមេ មេឡូ ដែលបានកាន់តំណែងជាប្រធានប៉ូលិសនៅប្រទេសប្រេហ្ស៊ីលអស់រយៈពេល១៧ឆ្នាំហើយជាជ័យលាភីរបស់អង្គការ Vital Voicesដែរ។ លោកស្រីសាន់ដ្រា ហ្កោមេមេឡូបានបញ្ជូលការខិតខំប្រឹងប្រែងក្នុងការកែប្រែច្បាប់ដែលមានតែលើក្រដាសមកជាការអនុវត្តដោយខិតខំការពារពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនជាពិសេសស្រ្តីដែលរងការធ្វើបាបក្នុងគ្រួសារនិងសង្គមហើយមិនមានការយកចិត្តទុកដាក់ហើយក៏បានបង្កើតវគ្គបណ្តុះបណ្តាលជំនាញដល់ស្រ្តីជាអ្នកទោសនានាឱ្យមានជំនាញសម្រាប់រកការងារធ្វើក្រោយពីចេញពីមន្ទីរឃុំឃាំង។
លោកស្រីបានបញ្ជាក់ថា៖
«ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំធ្វើជាមេប៉ូលិសពីព្រោះខ្ញុំពិតជាជឿថារបបប្រជាធិបតេយ្យពិតប្រាកដត្រូវការការអនុវត្តច្បាប់ដ៏ខ្លាំងក្លាមួយ។ ដោយហេតុនេះហើយខ្ញុំបានខិតខំធ្វើការយ៉ាងខ្លាំងពីព្រោះក្នុងនាមជាសមាជិកនៃអ្នកអនុវត្តច្បាប់របស់រដ្ឋាភិបាល ខ្ញុំត្រូវការការពារប្រជាជនខ្ញុំ។ យើងត្រូវតែកែប្រែច្បាប់ឱ្យមានប្រសិទ្ធភាពបើមិនអញ្ចឹងទេយើងមានប្រជាធិបតេយ្យតែលើក្រដាសតែប៉ុណ្ណោះ។ យើងត្រូវការការបង្ហាញពិតប្រាកដចំពោះការងាររបស់យើង ការពារការងារនោះ ដើម្បីឱ្យមានលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យពិតប្រាកដ»។
បើទោះបីជាប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ចាំងរូបភាពស្រអាប់នៃការអភិវឌ្ឍប៉ុន្តែនៅដែនដីប៉ាឡេស្ទីនបានបង្ហាញពីរូបភាពផ្សេងសម្រាប់វិនិយោគិនដូចជាលោកស្រីManal Zraiqដែលជាស្រ្តីអ្នកជំនួញម្នាក់និងជាម្ចាស់គម្រោងសាងសង់ទីក្រុងថ្មីមួយសម្រាប់មនុស្សជាង៤០.០០០នាក់ហើយកំពុងតែផ្តល់ការងារដល់មនុស្សប្រហែល១០.០០០នាក់។ លោកស្រីបានបញ្ជាក់ថាក្នុងប្រទេសដែលកាន់សាសនាអ៊ីស្លាមការឱ្យបុរសទទួលស្រ្តីជាមេដឹកនាំរបស់គេគឺជាបញ្ហាប្រឈមមួយតាំងពីដំបូងទីម្ល៉េះ។ ប៉ុន្តែលោកស្រីត្រូវតែជម្នះរាល់ឧបសគ្គទាំងនេះនិងតស៊ូរស់នៅក្នុងដែនដីកំណើតបើទោះបីជាត្រូវប្រឈមមុខនឹងស្ថានភាពសន្តិសុខមិនទៀងទាត់ក៏ដោយ។
«ពួកយើងភាគច្រើនគឺជាអ្នកប្រថុយគ្រោះថ្នាក់។ យើងគ្រប់រូបចង់រស់រានមានជីវិតដូច្នេះហើយបានជាយើងត្រូវធ្វើការដើម្បីឱ្យរស់នៅបានដោយសប្បាយចិត្តបើទោះបីស្ថានភាពអាក្រក់ក៏ដោយ។ យើងមិនចង់ចាកចេញពីប្រទេសហើយទៅរស់នៅដោយសប្បាយនៅក្រៅប្រទេសទេ។ បើយើងធ្វើដូច្នេះវានឹងជាការអត់ប្រយោជន៍»។
ជ័យលាភីទាំងបីបានទទួលរង្វាន់នេះជាមួយនឹងជ័យលាភីបួននាក់ផ្សេងទៀតនៅក្នុងពិធីមួយដែលផ្តល់ដោយលោកស្រីហ៊ីលឡារី ក្លីនតុនអតីតរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការបរទេសនិងលោកអនុប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកចូ បៃដឹនកាលពីថ្ងៃទី២ខែមេសាកន្លងមកនេះនៅក្នុងពិធីមួយដែលមានអ្នកចូលរួមជាង២,៥០០នាក់។
លោកស្រីអាលីស ណែលសុន ប្រធាននៃអង្គការ Vital Voicesបានបញ្ជាក់បីការជឿជាក់របស់លោកស្រីលើការដឹកនាំរបស់ស្រ្តីដោយយល់ថាស្រ្តីមានវិធីដឹកនាំផ្សេងពីបុរសដែលជាការដឹកនាំមួយកំពុងត្រូវការនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ៖
«យើងមានអារម្មណ៍នៅជិតគ្នាជាងពេលណាៗទាំងអស់ដោយសារតែបច្ចេកវិទ្យាទំនើបនេះនិងបណ្តាញសង្គមប៉ុន្តែយើងបែរជាមានអារម្មណ៍ថានៅឆ្ងាយពីអ្នកដឹកនាំរបស់យើង។ យើងត្រូវការប្រភេទថ្នាក់ដឹកនាំថ្មី។ យើងត្រូវការប្រភេទថ្នាក់ដឹកនាំដែលស្ត្រីនាំមកឱ្យពិភពលោក។ ស្រ្តីគឺជាអ្នកដែលដើរឆ្លងកាត់ខ្សែបែងចែកគ្នានេះបាន។ ស្រ្តីគឺជាអ្នកច្នៃប្រឌិត។ ស្ត្រីដឹកនាំប្រកបដោយវិធីសាស្រ្តចីរភាពដោយសារតែពួកគេទាញមនុស្សផ្សេងៗឱ្យចូលក្នុងក្រុមតែមួយ»។
បើទោះបីជានៅតាមផ្លូវនានាក្នុងក្រុងភ្នំពេញការតវ៉ាដីធ្លីនៅតែមានមិនឈប់ អំពើហិង្សានៅបន្តមានក្នុងប្រទេសប្រេហ្ស៊ីល និងពលរដ្ឋប៉ាឡេស្ទីននៅមិនទាន់មានលំនៅដ្ឋានរស់នៅគ្រប់គ្រាន់ប៉ុន្តែការចូលរួមរបស់ជនឆ្នើមទាំងបីនាក់នេះបាននាំឱ្យមានការកត់សម្គាល់ដែលពួកគេមិនបាននឹងស្មានថាទទួលបានពីមុនឡើយ៕
